در دویست و نود سومین جلسه علنی شورا صورت گرفت:
بررسی پروندههای پلاک ثبتی باغات
اعضای شورا در دویست و نود و سومین جلسه علنی شورا به بررسی پروندههای پلاک ثبتی باغات پرداختند.
به گزارش معاونت ارتباطات و امور بین الملل شورای اسلامی شهر تهران، اعضای شورا در دویست و نود و سومین جلسه علنی شورا به بررسی پروندههای پلاک ثبتی باغات پرداختند. زهرا نژاد بهرام نائب رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری در این خصوص اولین پرونده گفت: این پرونده، ملکی به مساحت ۱۵۷۷ متر در پاسداران واقع در منطقه ۳ است و در سند آن عبارت «شش دانگ یک قطعه زمین» آمده است.
وی افزود: این قطعه زمین سابقا مسکونی بوده و کمیسیون ماده هفت در سال 1368 آن را باغ دانسته و در سال 1397 نیز آن را باغ شمرده است و کمیسیون ۱۲ در سال 1363 آن را مسکونی مشجر خوانده است. لذا کمیسیون شهرسازی و معماری هم آن را باغ شمرده است.
خلیل آبادی عضو شورای شهر تهران در مخالف با این نظر، گفت: کمیسیون ماده ۱۲ این ملک را مسکونی مشجر می داند تبعا غیر باغ میشمرد. این ملک خانهای بوده که درخت هم داشته است. در سطح تهران در گذشته خانهها در حیاط خود دارای درخت بودهاند و این طبیعی است.
او ادامه داد: سند ملک هم باغ نیست، حدنصاب درختان را هم ندارد و غیر مسکونی هم که نیست و یکبار در سال1364غیر باغ شمرده شده است لذا نمیتوان آن را باغ شمرد.
اما زهرا صدراعظم نوری موافق نظر کمیسیون بود و متذکر شد: در قانون اگر ملکی یکی از شرایط چندگانه مذکور را داشته باشد، باغ است. و وقتی باغ شمرده شود دیگر نمی‌شود در آن ساختمان بلند مرتبه ساخت. سخن کمیسیون ماده ۱۲ دلیلی برای باغ بودن این ملک است.
در پایان نظر کمیسیون شهرسازی به رای گذاشته شد و با ۱۲ رای موافق به تصویب رسید.
پلاک ثبتی دوم قطعه زمینی به مساحت ۵۵۸ متر در خیابان ولیعصر واقع در منطقه یک بود که در سند آن عبارت «قطعه زمین» و در سند مادر آن عبارت «قطعه باغ مشجر مزروعی» آمده است. همچنین کمیسیون ماده هفت آن را باغ دانسته و از همین روی کمیسیون شهرسازی هم آن را باغ می‌داند.
بدین ترتیب نظر کمیسیون به رای گذاشته شد و با ۱۴ رای موافق به تصویب رسید.
سومین پلاک ثبتی مساحت ۱۰۷۳ متر مربع داشت و در سند آن عبارت «یک باب خانه و مغازههای متصل» آمده و سابقا مسکونی هم بوده است. نژاد بهرام درباره این پلاک ثبتی، افزود: در سالهای 1385 و 1388 کمیسیون ماده هفت آن را باغ شمرده است اما تعداد درختان حدنصاب ندارد و چون سند هم مسکونی است کمیسیون آن را باغ نمی‌داند.
بهاره آروین در مقام مخالف گفت: رای کمیسیون ماده هفت با توجه به عکسهای هوایی مربوط به سال 1388 و بن درختان، مبنی بر باغ بودن ملک، صائبتر به نظر می‌رسد.
مجید فراهانی در موافقت با نظر کمیسیون گفت: در سند ذکر شده است که یک باب خانه و مغازه است و کلمهای دال بر باغ بودن در آن وجود ندارد. افزون بر این، این باغ حد نصاب درختان را هم ندارد.
در این حین سید حسن رسولی متذکر شد : مشخصات ارائه شده مربوط به این ملک نیست و دقت نظر صورت نگرفته است. لذا درخواست میکنم که پرونده به کمیسیون برگشت کند.
نژاد بهرام در پاسخ گفت: اینکه اشتباهی در پیوست‌ها وجود داشته باشد چیزی را عوض نمی‌کند و اشکالی بر رای کمیسیون وارد نمی‌کند.
حسن خلیل آبادی نیز در مخالفت، گفت: این ملک دو سند داشته و شماره هردو سند قطعا متفاوت از هم است و این طبیعی است. اگر آدرس ملک تعارضی نداشته باشد دلیلی برای بازگشت به کمیسیون وجود ندارد.
بنابراین پیشنهاد بازگشت به کمیسیون به رای گذاشته شد اما با ۹ موافق به تصویب نرسید.
سپس نظر کمیسیون مبنی بر باغ نبودن به رای گذاشته شد و با ۱۴ رای به تصویب رسید.
سپس پلاک ثبتی چهارم با مساحت ۱۷۵۹ در منطقه پنج توسط محمد سالاری بررسی شد . او گفت که در سند عبارت «زمین مزروعی» آمده است و کاربری قدیم آن هم باغ بوده است و کمیسیون ماده هفت در سال 1397 آن را باغ شمرده است ولی حدنصاب ندارد و کمیسیون شهرسازی با توجه به کاربری قدیم آن که باغ بود، آن را باغ می‌داند.
نظر کمیسیون بدون مخالف به رای گذاشته شد و با ۱۵ رای موافق به تصویب رسید
پلاک ثبتی پنجم قطعه زمینی به مساحت ۵۲۲ متر در یافت آباد بود که در سند آن عبارت «یک قطعه باغ» آمده بود و کاربری قدیم آن، آموزشی بود. سالاری درباره این پلاک ثبتی، گفت: کمیسیون ماده هفت آن را در سال 1393 و 1398 باغ شمرده است. لذا کمیسیون شهرسازی و معماری هم آن را باغ می‌داند.
نظر کمیسیون به رای گذاشته شد با ۱۲ رای موافق به تصویب رسید.
پلاک ثبتی ششم قطعه زمینی بود به مساحت ۹۱۷ متر مربع در منطقه یک و در سند آن «قطعه زمین باغ مشجر» آمده و کاربری قدیم آن مسکونی بوده است. سالاری درباره این پلاک ثبتی، گفت: کمیسیون ماده هفت در سال 1398 آن را باغ شمرده است و از همین روی کمیسیون شهرسازی آن را بر اساس سند باغ می‌شمارد.
خلیل آبادی نیز در مقام مخالف گفت: روی سند عبارت باغ آمده است. اما همه شرایط نشان می‌دهد که این ملک، باغ نیست. چراکه نه تنها حد نصاب درختان را ندارد، بلکه سطح زیر اشغال آن بسیار است.
ناهید خداکرمی در موافق با نظر کمیسیون گفت: مالک، تمام درختان را نابود کرده است. حال چرا باید کار او را تایید کنیم؟ این درحالیست که هم سند و هم کمیسیون تخصصی آن ملک را باغ میدانند.
نظر کمیسیون به رای گذاشته شد و با ۱۱ رای موافق به تصویب رسید
در ادامه شش مورد پلاک ثبتی با هم مورد بررسی قرار گرفتند که همه بخشی از قطعه زمین به مساحت ۴۶۰۲ متر در اقدسیه واقع در منطقه یک بودند و در سند هر شش پلاک عبارت «یک قطعه زمین» آمده و در سند مادر هم عبارت «یک قطعه زمین» آمده است. سالاری ادامه داد: کاربری قدیم آن فضای سبز بوده و کمیسیون ماده هفت در سال 1391 آن را غیر باغ اعلام کرده است و در سال 1399 آن را با ۱۳۱ اصله درخت سبز باغ حساب کردهاند. اما کمیسیون شهرسازی آن را باغ نمی‌داند.
نظر کمیسیون به رای گذاشته شد و با ۷ موافق به تصویب نرسید و باغ شمرده شد.
پلاک ثبتی هشتم قطعه زمینی به مساحت ۵۷۸۴ متر مربع در شهر ری بود که در سند عبارت «قطعه زمین مسکونی» آمده است و کمیسیون ماده هفت در سال 1397 گفته است که این ملک حدنصاب را باغ دارد. بنابراین کمیسیون هم آن را باغ می‌داند.
نظر کمیسیون بدون مخالف و موافق به رای گذاشته شد و با ۱۵ رای موافق به تصویب رسید.
پلاک ثبتی نهم قطعه زمینی به مساحت ۱۲۸۷ متر مربع در خیابان باغ فیض است و در سند عبارت «مشجر» آمده است و کاربری قدیم آن باغ است و کمیسیون ماده هفت در سال 1389 آن را باغ شمرده و در 1393 و 1398 هم با حدنصاب ۷۲ اصله درخت باغ شمرده است و لذا کمیسیون شهرسازی هم آن را باغ می‌داند.
نظر کمیسیون به رای گذاشته شد و با ۱۶ رای موافق به تصویب رسید.
سپس پلاک ثبتی دهم مورد بررسی قرار گرفت که قطعه زمینی بود به مساحت ۱۰۰۰ متر در زعفرانیه که در سند آن عبارت «یک قطعه زمین» آمده است و کاربری قدیم آن مسکونی بوده و کمیسیون ماده هفت در سال 1383 آن را باغ نشمرده اما در سال 1398 باغ شمرده است و کمیسیون شهرسازی آن را باغ میدانند.
خلیل آبادی بعنوان مخالف گفت: در سال 1383 حدنصاب نداشته و باغ شمرده نشده، بعدها مالک درخت می‌کارد و باغ شمرده می‌شود. این ستم در حق مالک است. تازه در سند هم نامی از باغ نیامده است.
نوری در موافقت با نظر کمیسیون گفت: 38 اصله درخت گزارش شده است، این درحالی است که بن 190 درخت در این ملک وجود داشته اما به هر دلیلی رای غیر باغ داده شده است و با این حال در سال 1398 رای باغ داده شده و حدنصاب هم دارد.
نظر کمیسیون به رای گذاشته شد و با 12 رای موافق به تصویب رسید.
293-12
