به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شورای اسلامی شهر تهران زهرا شمس احسان رئیس کمیته اجتماعی شورای شهر تهران در هفتادو دومین جلسه این شورا ضمن بزرگداشت یاد و خاطره شهید چمران و گفت: راه اندازی قرارگاه اجتماعی با هدف هم افزایی و هماهنگی دستگاه های مختلف در حوزه آسیبهای اجتماعی اتفاق مبارکی است. این کار باعث شده همه دستگاه های در بالاترین سطح مقام مسئول در شهر تهران امکان اقدامات را در کمترین زمان و با بیشترین هماهنگی و کیفیت منسجم به سرانجام برسانند. به نظر می‌رسد در طول دوره مدیریت شهری اولین قرارگاهی که شهردار تهران زمینه فعالیت آن را فراهم کرده است، قرارگاه اجتماعی است و این از حکایت از اهمیت مساله در بدنه تصمیم‌گیری و اجرائیِ دستگاه های مختلف نسبت به موضوع آسیبهای اجتماعی دارد. 

وی افزود: شورای شهر درباره قرارگاه اجتماعی مصوباتی را داشته که بر اساس اولویت باید در دستور کار معاونت اجتماعی شهرداری و مدیریت قرارگاه قرار می‌گرفت. همچنان که در گزارش‌های ارائه شده اشاره شده موضوع پایش محلات پر آسیب یکی از اهداف قرارگاه اجتماعی بوده است. باید اشاره کرد پایش و رصد آسیبها مشخصاً فراتر از موضوع شناسایی و برخورد با خانه های پلاک قرمز است. لذا انتظار می رود قرارگاه اجتماعی با استفاده از ظرفیت همکاری تمامی دستگاه‌ها و نیز نهادهای محلی بتواند یک اطلس دقیق از وضعیت آسیبهای اجتماعی به تفکیک مناطق و محلات و نوع آسیبها ارائه و ظرفیت رصد لحظه ای را فراهم کند. این اتفاق اگر به صورت علمی و جامع اتفاق بیفتد می تواند کلید اقدامات مهمی حتی در سطح پیشگیری باشد. در غیاب یک رصد جامع، پیامدهای ناخواسته ی اجرایی طرحها ممکن است اثرات مثبت آنها را نیز تحت شعاع قرار دهد. برای نمونه یک پیوست محلی و منطقه ای قوی می تواند پراکَنش مددجویان را بعد از اجرای طرحهای جمع آوری و پاکسازی پاتوقها و محلات آسیب خیز پیش بینی کند و تمهیدات لازم را در نظر گیرد.در همین راستا رئیس کمیته اجتماعی شورای شهر تهران در اهمیت برخورداری از یک برنامه منسجم گفت: به عنوان مثال همکاران در مجموعه شهرداری منطقه 15 و مجموعه قرارگاه اجتماعی، پاتوق «کوه‌سنگی» را پاک‌سازی کردند و این امر منجر به بهبود وضعیت زندگی همشهریان در محله رضویه شد. اما بررسی های بعدی نشان می دهد معتادان متجاهر در آن سوی اتوبان سکنی گزیدند و محله دیگری را درگیر کرده اند. از این جهت ما نیاز به یک پیوست داریم. بنابراین این مهم باید در اولویت باشد و طبیعتا ظرفیت کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر در این راستا یاری کننده قرارگاه خواهد بود. 

شمس احسان در بخش دیگری از سخنان خود موضوع ساماندهی و توانمندسازی معتادان متجاهر را مطرح کرد و گفت: برآیند وضعیت پاتوق‌ها نشان می‌دهد در رابطه با جمع‌آوری معتادان متجاهر به عنوان دستور کار اولیه ی قرارگاه، می‌توان نتایج را قابل قبول دانست به گونه ای که کاهش تردد معتادان متجاهر در شهر احساس می¬شود و می توان مدعی موفقیت نسبی در این بخش بود. اما باید یادآور شد اولویت مصوب  قرارگاه اجتماعی ساماندهی و توانمندسازی معتادان متجاهر بود. جمع آوری با ساماندهی متفاوت است. اگرصرفا بنا جمع آوری باشد طبیعتا معتاد مجدد به چرخه اعتیاد و آسیب بازخواهدگشت. پس صرفاً موضوع نگهداری نیست. 

در رابطه با استفاده بهینه از اعتبارات در اختیار این گونه توضیح می دهد: اگر قرار باشد یک مددجو به مدت طولانی مثلا 9 ماه در مراکز نگهداری ساکن شود با برآورد تقریبی حداقلی روزانه 100 هزار تومان، مبلغی قریب به 30 میلیون تومان برای سرانه هر مددجو لازم است که مشخصا بسیار پر هزینه است و با این مبالغ می توان اقدامات اثربخش تری را انجام داد. این درحالی است که بودجه 90 میلیاردی اختصاص یافته در اعتبارات سال جاری شهرداری تهران برای توانمندسازی معتادان متجاهر، ناظر بر تمام ابعاد توانمندسازی نه صرفا جمع آوری و اسکان. زهرا شمس احسان افزود: لذا انتظار می رود با تکمیل چرخه توانمندسازی و ساماندهی پس از سم‌زدایی و قطع مصرف، بر مراقبت ها و اقدامات پس از ترک مرکز تمرکز شود؛ این اقدامات باید از همان بدو ورود مددجو به مرکز در دستور کار قرار گیرد. قرارگاه اجتماعی باید این توان را داشته باشد که با تکیه بر همکاری بین دستگاهی چشم‌اندازی را برای ماندگاری بهبودی و پایدارسازی وضعیت سلامت این افراد ارائه دهد. همچنین باید یادآور شوم به هیچ وجه نباید از مشارکت مردم و حلقه های میانی غافل شویم. باید به گونه ای اقدام شود که سازمانهای مردم نهاد فعال، گروه‌های جهادی و مردمی را پای کار داشته باشیم. شهرداری تهران از ظرفیتهای خود یا دستگاه های دیگر بالغ بر 2000 نفر ظرفیت را برای نگهداری معتادان متجاهر اختصاص داده است و قریب به 600 نفر، در این لحظه در مراکز سکونت دارند که اغلب گروه های دشواری شامل سالمندان و بیماران زخم¬باز و عفونی هستند. به نظر می¬رسد می توانیم با استفاده بهینه از زیرساخت های در اختیار عمده نیاز به فضا را رفع و رجوع کنیم و بیشتر تمرکز همکاران گرامی در قرارگاه اجتماعی، صرف سایر ابعاد توانمندسازی و به ویژه تثبیت زندگی فرد در جامعه شود.

وی درباره لزوم برنامه ریزی برای استفاده از بهینه از زیرساخت‌های موجود تاکید کرد: در حال حاضر برخی از مراکز موجود آنطور که باید وارد چرخه عملیاتی نشده اند. تمام زیرساخت ها می بایست در یک تعامل فعال و هدفمند در ساماندهی و توانمندسازی آسیب دیدگان اجتماعی هم افزایی داشته باشند. مراکز محلی مانند مددسراهای محلی و مراکز بهاران و پایگاه های خدمات اجتماعی با ظرفیت های محدودتر فرصت مناسبی برای اقدامات اثرگذار است. در همین راستا سامانسراهای موجود باید به کارکرد واقعی خود بازگردد و به عنوان یک بازوی اجرایی فعال در ساماندهی مراجعان دارای وضعیت های ویژه و پرنیاز به خدمت گرفته شوند.