تاریخ کشور عزیز ما ایران، گنجینه ای قوی، قابل تقدیر و غرورآفرین از قهرمانان و اسطوره هایی دارد که بقا و پایداری این مرز و بوم را در دوران ها و برهه های مختلف سیاسی و اجتماعی و فرهنگی، تضمین و قطعی نموده است. این که کشوری پهناور در چنین گستره حساس سیاسی و جغرافیایی و علیرغم حوادث پر فراز و نشیبی را از سر بگذراند و همچنان، پرشکوه و سربلند باقی بماند؛ مدیون جانفشانی ها و از خودگذشتگی های بسیاری از غیرتمندان به نام و گمنام بوده و هست و خواهد بود. سرافرازانه در برابر تاریخ و فروتنانه در برابر غیورمردان این سرزمین، افتخار می کنم در عصری زیسته ام که بسیاری از قهرمانان حفظ موجودیت و استقلال این کشور را در دوران خطیر جنگ تحمیلی به چشم دیدم و باورکردم که ایران عزیز و با شکوهم، هرگز از وجود و برکت غیرتمندان جان بر کف، خالی و بی بهره نبوده است.  

دوران هشت ساله دفاع مقدس، فرصتی عظیم برای بروز و ظهور وطن دوستان شجاع و از جان گذشته ای بود که به تاریخ این کشور و بلکه جهان ثابت کرده؛ ستارگان پرفروغ در آسمان تاریخ ایران، چه پر شکوه بر تارک تاریخ این مرز و بوم می درخشند و همزمان، چه گمنام و بی ادعا در کوچه  پس کوچه های این کشور، قد می کشند و معلمان بزرگ ایثارگری و از جان گذشتگی می شوند.

رشادت ها و بردباری های فراوان غیورمردان و فرزندان برومند ایران زمین، بی تردید در حافظه تاریخی این کشور، ثبت و ضبط خواهد شد. ایران عزیزم، فرزندان برومندی از دست داد که یاد و عطر و خاطره شان، بی شک از قلب و جان هم میهنان و همرزمانشان پاک نخواهد شد. در اندوه باز نیامدن فرزندانی عزیز و یوسف جبین،  همچنان چشم به راه است و طعم هجران فرزندان به اسارت کشانده شده اش را هم به تلخی چشید ... و از خاطر نمی رود روز پرشکوه بازگشتشان به آغوش مادر وطن! فرزندانی که در دفاع از ذره ذره خاک این سرزمین، تردید و ترس به دل راه ندادند و رفتند تا این کشور بماند. خوشا طراوت و رایحه خوش فرزندان به آغوش میهن بازگشته؛ فرزندان تازیانه خورده ولی استوار باقی مانده؛ فرزندان داغ چشیده اما پایدار مانده و فرزندان آزاده باقی مانده در قفس کین و جهل و عداوت بدخواهان این مملکت.

آری، امروز، هفتم مرداد، فقط یک روزِ به نمونه گرفته شده برای تجلیل و افتخار به اسرا و مفقودان سربلند این کشور است.  مگر می شود ملت و کشوری به اصالت و نجابت ایران پرشکوه، برومندی و رشادت و عزیزی فرزندانش را از یاد ببرد و مگر می شود در کوچه ها و محله های مزین به نام و نشان عزیز و بلندآوازه شان گشت و دل را به طراوت یاد و خاطره شان، معطر و آرام نکرد.

نام و راه و خاطره امام راحل و شهیدان و رهروانشان، جاودان و پر شکوه باد!