به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شورای اسلامی شهر تهران، علی‌اصغر قائمی عضو کمیسیون عمران و حمل ونقل شورای شهر تهران، گفت: با ابزار و تجهیزات هوشمند بزرگ‌ترین چالش پایتخت یعنی ترافیک را می توان مدیریت و آن را به حداقل رساند. این عضو پارلمان شهری در گفت‌وگو با همشهری موضوعات مربوط به هوشمندسازی و استفاده از آن برای رفع معضلات پایتخت و ضرورت‌های توسعه ناوگان حمل‌ونقل عمومی را تشریح کرده است که در ادامه می‌خوانید.

 

 شبکه حمل‌ونقل از یک سو به‌صورت هوشمند نظارت و کنترل و از سوی دیگر به‌صورت هوشمند فرمان‌پذیر شوند، قطعات مختلفی چون چراغ‌راهنمایی، دوربین کنترل سرعت، نظارت تصویری و... هستند که در تقاطع‌ها و معابر نصب می‌شوند؛ بنابراین با عملکرد یکپارچه و پیوسته این ابزار است که می‌توان عبور و مرور را کنترل و در نتیجه ترافیک را مدیریت کرد.

 

در شهری چون تهران بخش عمده‌ای از تجهیزات و ابزار هوشمند کنترل ترافیک وجود دارد؛ اما نگهداشت تجهیزات و توسعه آنها متناسب با تکنولوژی روز، باید مورد توجه قرار گیرد. وقتی شهر توسعه می‌یابد و تقاطع و معابر جدیدی ایجاد می‌شود، قطعاً تجهیزات ترافیکی هم نیازمند توسعه هستند و اگر فناوری راهکارهای مناسب را در اختیارمان قرار می‌دهد در صورت توجیه‌پذیری اقتصادی می‌بایست از آنها استفاده کنیم.

 

به‌طور کلی در وضعیت کنونی نمی‌توان به میزان تحقق هوشمندسازی کنترل ترافیک در تهران از ۱۰۰ بیشتر از ۴۰ نمره داد. البته گام‌های خوبی برداشته شده است اما با توجه به ترافیک معابر قطعا موثر نبوده‌اند و نیاز هست بیشتر در این حوزه تلاش شود. شهر پکن از جمله شهرهای شلوغ و آلوده بود که امروز وضعیت بهتری پیدا کرده است. بنابراین می‌توان از تجارب چنین شهرهای برای حل معضلات تهران به ویژه ترافیک استفاده کرد.

 

توسعه ناوگان حمل‌ونقل عمومی و هوشمندسازی مدیریت ترافیک نیاز به اعتبار دارد که این موضوع مورد توجه شورای شهر تهران بوده و بودجه خوبی هم در این حوزه پیش‌بینی‌شده است. بخشی از این بودجه مربوط به تأمین ناوگان و بخشی هم می‌تواند به موضوع هوشمندسازی تجهیزات ترافیکی اختصاص داده شود. افزایش بی‌ضابطه ناوگان اعم از ریلی و اتوبوس و تاکسی قطعاً نمی‌تواند به بهبود شرایط کنونی کمک کند. چرا که توجه به هوشمندسازی تجهیزات ترافیک و تسهیل عبور و مرور هم باید موردتوجه قرار گیرد.

 

ایجاد گلوگاه مسئله پویایی است. به این معنا که نمی‌توان گفت مطالعات در این حوزه از سی‌سال پیش انجام شده و موضوع ایستایی دارد. چرا که همواره شاهد ایجاد گلوگاه‌های ترافیکی هستیم و اگر ما شبکه کنترل ترافیکی خوبی با ابزارهای هوشمند داشته باشیم این ظرفیت ایجاد می‌شود تا بتوانیم به‌صورت دینامیک این گلوگاه‌ها را شناسی و ترافیک آنها را به حداقل برسانیم.

 

به نظر مداخله در کنترل ترافیک نقاط گلوگاهی و حتی گلوگاهی مهم‌ترین اشکال است. چرا که در این موارد مأموران بنا به تشخیص‌های محلی تصمیم می‌گیرند در برخی نقاط با قرارداد نیوجرسی‌های پلاستیکی سبک تردد را محدود کنند. یا در برخی از تقاطع‌ها بر اساس تشخیص نقطه و محلی مدت‌زمان چراغ‌سبز یا قرمز راهنمایی را کم‌وزیاد کنند. همین موضوع مشکلاتی ایجاد می‌کند؛ اما اگر یکپارچگی در شبکه کنترل ترافیک ایجاد شود حتماً چنین مواردی بروز و ظهور نخواهند داشت.

 

همکاری میان شهرداری و پلیس راهور در خصوص موضوع کنترل ترافیک وجود دارد اما نیاز هست هم‌افزایی بیشتری با هم داشته باشند. هر دو (شهرداری و پلیس راهور) باید به این باورپذیری برسند و بپذیرند که سیستم‌های هوشمند، خودکار و مکانیزه می‌توانند راهکارهای بهینه‌ای باشند؛ بنابراین می‌توانند از نقطه‌نظرات یکدیگر در این حوزه استفاده کنند تا شهروندان شاهد کاهش بار ترافیک در تهران باشند.

 

تهران در حال حاضر نمی‌تواند در موضوع هوشمندسازی نمره قبولی بگیرد. چرا که هوشمندی شهر فقط این نیست که شبکه حمل‌ونقل هوشمند شود. بلکه باید بتوانیم بخش زیادی از نیازمندی‌های مردم شهر را به‌صورت غیرحضوری تأمین کنیم. البته پایتخت از جهت هوشمندسازی زیرساخت‌های نسبتاً خوبی دارد؛ ولی از جهت کیفیت سرویس‌هایی که باید در دسترس مردم قرار گیرد ضعف داریم.

 

در مقوله خدمت‌رسانی غیرحضوری بخش خصوصی بهتر عمل کرده است؛ اما به‌عنوان حوزه مدیریت شهری و بخش‌های حاکمیتی مانند وزارتخانه‌ها و... هنوز به سطح قابل‌قبول نرسیده‌ایم. خوشبختانه دولت اقدامات خوبی شروع کرده و در لایحه برنامه هفتم توسعه کشور هم احکام خوبی در این حوزه پیشنهاد و در مجلس تصویب شده است که امیدواریم به هوشمندسازی شهر کمک کند.

 

برای هوشمند کردن تهران در کوتاه‌مدت ابتدا باید بدانیم مردم در چه حوزه‌هایی با مدیریت شهر کار دارند. اکنون اصلی‌ترین نقطه تماس و تعامل مردم با حوزه مدیریت شهری مسائلی چون حمل‌ونقل، خدمات شهری و شهرسازی است. اگر شهرداری تهران در همین ۳ موضوع همت کند و بخش عمده ای از توقعات و مطالبات مردم را تامین کند می توان به استقرار نظامات خودکار سازی شهر امیدوار بود.

 

مهم‌ترین هدف شهردار تهران به چین جبران کمبودها در حوزه حمل‌ونقل عمومی بود. عملیاتی‌شدن قرارداد تأمین واگن برای مترو بعد از ۷ سال، ایجاد تفاهمات در زمینه تامین اتوبوس برقی و گازی و تاکسی برقی و ... که امیدواریم منجر به عقد قرار داد شوند، اتفاقات خوبی در تاریخ بلدیه تهران است. در واقع سفر شهردار تهران می تواند نقطه شروع رفع کاستی‌ها باشد و امیدواریم به زودی شاهد تحقق آنها باشیم.

 

تفاهمات صورت‌گرفته و قراردادهای منعقد شده با شرکت‌های طرف چینی اصلاً به معنای نادیده‌گرفتن ظرفیت شرکت‌های داخلی نیست. در سفر شهردار تهران به پکن تنها بخشی از نیازهای ناوگان حمل‌ونقل عمومی تأمین شده است و هنوز کمبودهای زیادی در این حوزه وجود دارد؛ بنابراین شرکت‌های داخلی اگر ظرفیت و توان دارند پا در میدان بگذارند و ما هم به‌عنوان مدیریت شهری قطعاً استقبال می‌کنیم و دستشان را هم می‌بوسیم.

 

ورود اتوبوس‌های دست‌دوم که گاهی اعلام می‌شود کم‌کار کرد هستند، به نظرم زیبنده نیست. نکته‌ای که نباید فراموش کرد این است ما در تهران با یک عقب‌ماندگی یک دهه در حوزه تأمین ناوگان حمل‌ونقل عمومی هستیم و شهرداری هم از هر ظرفیتی برای جبران آن استفاده می‌کند. این موضوع نباید اولویت داشته باشد و اگر ناچار باشیم شاید بپذیریم این کار انجام شود.

 

در ابتدای دوره مدیریت ششم انبارهای مترو خالی از تجهیزات بود و اکنون وضعیت انبارها بهتر شده است. البته در تأمین برخی از تجهیزات مترو مانند چرخ متأسفانه ناچار به واردات هستیم. نه از باب این که امکان ساخت نداریم؛ بلکه برای سازندگان داخلی ساخت کمتر از ۱۰ هزار قطعه چرخ مقرون به صرفه نیست و در طول سال تنها ۳ هزار قطعه چرخ در مترو مصرف می شود. به طور کلی مترو از شرایط بحرانی ۲ سال پیش داشت خارج شده است.