به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شورای اسلامی شهر تهران به نقل از میزان علی اصغر قائمی عضو کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای اسلامی شهر تهران درخصوص تاثیر شورایی شدن ساختار مدیریت شهری بر کارآمدی اداره پایتخت اظهار داشت : وجود شورا‌های شهر و روستا یکی از دستاورد‌های انقلاب اسلامی است. در این مساله هم هیچ تردیدی وجود ندارد، چون در قانون اساسی این مساله موضوعیت پیدا کرده است. در اوایل انقلاب خود امام خمینی (ره) خیلی تاکید داشتند روی اینکه باید کار مردم را به خود مردم سپرد. مرحوم طالقانی هم یکی از پیشگامان دفاع از نظریه مدیریت شورایی بودند. همه این رویکرد‌ها و دیدگاه‌ها که از سوی بزرگان کشور مثل بنیانگذار انقلاب اسلامی، مرحوم طالقانی، شهید بهشتی و شهید مطهری ارائه می‌شد باعث شد تا این بخش از قانون مدیریت شهری در قانون اساسی جایگاه خودش را پیدا کند. اما متاسفانه با بیست سال تاخیر این قانون به اجرا درآمد.

 

وی ادامه داد: ما در قانون اساسی مواد مختلفی داریم و کمتر ماده‌ای را می‌توان سراغ گرفت که تصویب شده باشد و بلاتکلیف مانده باشد. اما قانون شورایی شدن مدیریت شهری با بیست سال تاخیر اجرا شد که این نشان می‌دهد برای اجرای برخی از مواد قانونی علاوه بر اراده مدیریتی دولتمردان ممکن است به یک بلوغ فکری هم نیاز داشته باشیم. به نظر من دستیابی به این بلوغ فکری در کشور مقداری زمان برد تا قانون شورا‌ها عملیاتی بشود. الان هم در ششمین دوره شورای اسلامی کشور هستیم. یعنی چیزی بیش از دو دهه از اجرای این قانون می‌گذرد.

 

قائمی ادامه داد: میزان موفقیت شورای شهر یک مسیر رو به رشد و رو به بلوغی است که به تدریج در حال اتفاق افتادن است. ما در مدیریت شهری برای بسیاری از امور به سطوح مرکزی دستگاه مدیریتی کشور وابسته هستیم. این در حالی است که شورای شهر تشکیل شده تا نقش پارلمان محلی را ایفا کند و مدیریت شهری هم در جایگاه حکومت محلی قرار بگیرد. ولی این پارلمان محلی و این حکومت محلی که هنوز همه اختیارات لازم را به دست نیاورده شاید نتواند در همه شئون تصمیم گیری و اقدام کند. لازمه این مساله این است که ما سالیان دیگری را هم پشت سر بگذاریم و فراز و نشیب‌های دیگری را هم تجربه کنیم تا این بلوغ شکل بگیرد.

 

این عضو شورای شهر خاطرنشان کرد: شاهد مثال من لایحه مدیریت واحد شهری است که الان در مجلس شورای اسلامی در دست بررسی است. من به خاطر دارم که تهیه پیش نویس لایحه مدیریت یکپارچه شهری نزدیک به ده سال به طول انجامید. الان هم تصور می‌کنم چند سالی هست که این لایحه در مجلس معطل مانده است. البته شاید دلیل اینکه این لایحه تبدیل به خروجی و قانون نشده به پیچیدگی‌های مختلف و ابعاد گسترده‌ای بر می‌گردد که این لایحه دارد. اما باید ببینیم محتوای این قانون مدیریت یکپارچه شهری چیست. ما در زندگی شهری با دستگاه‌ها و نهاد‌های مختلفی روبرو هستیم که در حال خدمت رسانی به مردم هستند. مثل سازمان‌هایی که در حوزه آب، برق، گاز، مخابرات یا نهاد‌هایی که در حوزه سلامت و بهداشت و بهزیستی فعالیت می‌کنند. این سازمان‌ها یک رابطه طولی با وزارتخانه متبوع خود دارند و یک رابطه عرضی هم با مدیریت محلی دارند. برای مثال آب و فاضلاب شهر تهران می‌خواهد به این اقلیم و سرزمین خدمت بدهد.

 

عضو کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای شهر تهران اظهار کرد: در تهران شهردار مدیر این شهر است و شورای شهر هم پارلمانش محسوب می‌شود. اما آب و فاضلاب شهر تهران برای انجام کار‌ها با حکومت مرکزی هماهنگی‌ها را صورت می‌دهد و از آنجا کسب تکلیف می‌کند. برای همین است که این نوع سازمان‌ها هم دارای تعاملات طولی با حکومت مرکزی هستند و هم با حکومت‌های محلی تعاملات عرضی دارند. این مساله در شیوه مدیریت شهری تا حدودی سردرگمی و پیچیدگی ایجاد می‌کند. برای همین موضوع لایحه مدیریت یکپارچه شهری بعد از ده‌ها بار رفت و برگشت در دولت نهایی شد. البته دولت‌های قبلی هم این لایحه را به مجلس داده بودند و مجلس هم از ادوار قبل روی این لایحه بحث و بررسی داشته اند. اما به هرحال کار این لایحه زمانبر هست و ما منتظر هستیم خروجی این لایحه از مجلس بیرون بیاید. آن زمان ما می‌توانیم انتظارات دیگری از شورای شهر و مدیریت شهری داشته باشیم.